சுவிற்சர்லாந்தில் தமிழர் குழந்தைகள் மீது கடும் அழுத்தத்தை பிரயோகிக்கின்றனர். ராஜ்குமார்

சுவிற்சர்லாந்தில் தமிழ் இளைஞர்கள் அடிதடியில் ஈடுபடுவது தொடர்பாக அந்நாட்டின் பத்திரிகைள் பலவும் விமர்சனங்களை முன்வைக்கின்ற நிலையில், அங்கு Familientherapeut ஆகவுள்ள ராஜன் ராஜ்குமார் என்பவர் சில வாரங்களுக்கு முன்னர் Tagesanzeiger எனும் பத்திரிகைக்கு வழங்கியுள்ள பேட்டியில் சுவிற்சர்லாந்தில் தமிழர்களுக்கு அவர்களுடைய வெளிப்பார்வையே முக்கியம் எனவும் ஒரு குழந்தையின் பலம் என்ன அக் குழந்தையினால் என்ன முடியும் என்பதெல்லாம் அவர்களுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல எனவும் தெரிவித்துள்ளார்.

பேட்டியில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளவை வருமாறு.

தமிழ் இளைஞர்கள் அடிக்கடி அடிதடியில் ஈடுபட்டு வருகின்றார்கள். இவ்வாறான பல இளைஞர்களை அறிந்திருப்பீர்கள். எங்கு இந்த பிரச்சினை உள்ளது?

இதை நான் 3 பிரிவாக விமர்சிப்பேன். பொலிஸார் தமது கடமைகளை நேர்த்தியாக செய்கின்றனர்.ஆனால் சட்ட மா அதிபர் திணைக்களகமும், நீதிமன்றுகளும் கடினமான தண்டனையை அடிதடிக்காரர்களுக்கும் அதன் பின்னணியில் உள்ளோருக்கும் வழங்கவேண்டும்.

இரண்டாவது - தமிழ் இளைஞர் யுவதிகள் பெற்றோரின் பாரிய அழுத்தத்திற்கு உள்ளாகிறார்கள். எனவே பெற்றோர் தாம் தம் குழந்தைகளை வழர்க்கும் முறையை மீள்பரிசீலனை செய்யவேண்டும்.

மூன்றாவது - தமிழ் சமூகம் இதன் விளைவுக்கு எதிராக தெளிவாகவும் உறுதியாகவும் நிற்கவேண்டும்.

தமிழ் சமூகம் என்னதான் செய்யலாம்?

இங்கு இடம்பெறுகின்ற விடயங்கள் ஆரோக்கியாமானதாக இல்லை என்பதை மக்கள் உரத்துச் சொல்லவேண்டும். அது நிச்சயமாக உதவும். தமிழர்கள் தங்களுக்குள் அதிகம் பேசிக்கொள்வார்கள். ஆனால் அவர்கள் அச்சந்தர்ப்பங்களில் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக வதந்திகளை பகிர்ந்து கொள்கின்றார்கள். எவரும் வெளிப்படையாக இல்லை.

நீங்கள் தமிழ் குடும்பங்களிலுள்ள அழுத்தம் தொடர்பாக பேசுகின்றீர்கள், அதைப்பற்றி என்ன கருதுகின்றீர்கள்?

பெற்றோர்கள் மிக,மிக அதிகமாக வேலை செய்கின்றபோதும் அவர்களிடம் போதிய பணம் இல்லை எனவே பெற்றோருக்கு கௌரவத்தை கொண்டுவரும் பொருட்டு குழந்தைகள் சிறந்த கல்வியை மேற்கொள்ளவேண்டுமென எதிர்பார்கும் தமிழ் பெற்றோர் அவ்வாறு இடம் பெறாவிட்டால் அல்லது ஏதேனும் தவறை குழந்தைகள் செய்துவிட்டால் அவர்களை மன்னிப்பதை விடுத்து எங்களுக்கு அவமானத்தை பெற்றுத்தந்துவிட்டாய் என குழந்தைகளை குற்றஞ்சாட்டுவார்கள்.

அவர்களுக்கு வெளிப்பார்வையே முக்கியம். ஒரு குழந்தையின் பலம் என்ன அக் குழந்தையினால் என்ன முடியும் என்பதெல்லாம் அவர்களுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல.

பெற்றோரை திருப்திப்படுத்துவதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் குழந்தைளிடம் இல்லையா?
அது இப்படித்தான். பல குடும்பங்களில் சண்டைகள் உக்கிரமாகும் வேளை. சில சமயங்களில் நாங்கள் குழந்தைகளை பெற்றோரிடமிருந்து கொண்டு செல்ல நேரிடும்.

பெற்றோர்கள் உதவிகளை பெறுகிறார்கள் இல்லையா?

அவர்கள் வழர்ந்துள்ள முறை இங்கு நடைமுறயாகாது என்பதை அவர்கள் உணர்ந்து கொள்கிறார்கள் இல்லை. உதவியை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு கஷ்டப்படுகின்றார்கள். விளக்கமில்லாத தருணத்தில் அவர்கள் வழர்ந்த நடைமுறைக்கு திரும்பிச் செல்கிறார்கள்.


அவர்கள் வழர்ந்த விதம் சிறிலங்காவில் நன்கு நடைமுறைப்படுகின்றதா?

ஆம். காரணம் இலங்கையில் குழந்தைகளுக்குரிய சுதந்திரத்திற்கான தெரிவு மிகக் குறைந்தளவே காணப்படுகின்றது. வாய்ப்புகளும் குறைந்தளவுதான். தமிழ் குழந்தைகள் இங்கு வழங்கப்பட்டுள்ள சுதந்திரத்தை நன்கு காண்கின்றார்கள். அத்துடன் அவர்களும் அதை சுவிஸ்காரர்கள்போல் அனுபவிக்க ஆசைப்படுகின்றார்கள். சுவற்சிலாந்தில் தமிழ் பெற்றோர் தமது குழந்தைகள் சமூகநிலையில் உயரச் செல்லவேண்டும் என எதிர்பார்பதுடன் அதன்மூலம் தாமும் அந்த அந்தஸ்தை அடைந்துவிடலாம் என கருதுகின்றனர்.

எவ்வாறு தமிழ் பெற்றோருக்கு உதவ முடியும்? விசேட ஆலோசனைகள் தேவைப்படுமா?

நான் நம்பவில்லை. ஆனால் பெற்றோர் ஆலோசகர்களிடமிருந்து பெறும் ஆலோசனைகளை நாளாந்த வாழ்வில் கடைப்பிடிக்கின்றார்களா என்பது உறுதிசெய்யப்படவேண்டும். அது நடைபெறுவதில்லை. எனவே இது தொடர்பான கண்காணிப்பு வேண்டும்.

தமிழ் இளைஞர்களுக்கு கடினமான தண்டனை வழங்குமாறு நிர்வாகத்தை கேட்கின்றீர்கள்.நீண்ட நாள் தண்டனை வழங்கவேண்டுமென்றா கூறுகின்றீர்கள்?

அது குறைந்தளவு பலனையே கொடுக்கும். அவர்கள் ஜெயிலிலிருந்து மீண்டுவந்து முன்னர் செய்ததையே செய்வார்கள். ஆகவே கடினமான தண்டனைக்கு பதிலாக வேலைகளில் இணைவதற்கு உதவியும், உளவியல் ரீதியான மருத்துவமும் அவசியம்.
இந்த இளைஞர்களில் பலர் இலங்கை யுத்தத்தில் நேரடியாக அனுபவப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஏனையோர் யுத்தத்தின் காட்சிகளுடன் வாழ்ந்து வந்துள்ளார்கள். இவர்கள் புலிகளின் நிகழ்வுகள் பலவற்றில் கலந்து கொண்டுள்ளதுடன் புலிகளுக்கான வெற்றி கைக்கெட்டிய தூரத்தில் என கூறப்பட்டுள்ளார்கள். ஆனால் புலிகள் தற்போது தோல்வியடைந்துள்ளமையால் இவர்கள் பாரிய விரக்கியடைந்துள்ளார்கள். இதிலிருந்து மீள்வது மிக இலகுவானதல்ல.

குறிப்பு : மேற்படி நேர்காணலை வழங்கியுள்ள ராஜன் ராஜ்குமார் 1983 ம் ஆண்டுக்கு முன்னர் இலங்கையில் போராட்டக்குழுக்களுடன் இணைந்து செயற்பட்டவர் எனவும் 1983 ஆண்டு சுவிற்சர்லாந்திற்கு இடம்பெயர்ந்தார் எனவும் Tagesanzeiger தெரிவிக்கின்றது.